Ricardo Legorreta

O arquitecto Ricardo Legorreta (México, 1931), considerado o máis destacado exportador da arquitectura contemporánea mexicana, faleceu o 30 de decembro.

A súa obra desenvolveuse a partir da comprensión dos valores da arquitectura tradicional mexicana. Logrou traducir as influencias de Mathías Goeritz e sobre todo de Luís Barragán no que o analista da arquitectura Kenneth Frampton denominou regionalismo crítico, que no seu caso se expresou polo rescate de tipoloxías e elementos coloniais e populares, como os patios e os arcos, destacando polo uso intensivo das cores nos seus edificios. A relación con artistas como Vicente Vermello ou Francisco Toledo e con arquitectos como Charles Correa ou Aldo Rossi, marcaron unha traxectoria profesional que sempre tivo como referentes as tipoloxías coloniais e a atemporalidad das formas primarias de Louis Kahn. Aínda que a súa carreira foi sempre exitosa, a etapa máis prolífica céntrase nos primeiros anos noventa: o Museo MARCO en Monterrey (1991), o Museo do Neno na cidade de México (1993), a biblioteca central de Monterrey (1994), a biblioteca central de San Antonio, en Tezas (1995) e, sobre todo, o Centro Nacional das Artes na cidade de México son parte da súa titánica produción. En España asinou as vivendas sociais de Parque Europa, en Madrid, e o hotel Sheraton de Bilbao